شعر "حسرت..." از شاعر "رضا جوکار "

چه کسی از باغ رویایم
سیب سرخم را چید
و زمین گیرم کرد


*********

گناه آدم چه بود
این جاذبه زمین بود
که سیب سرخ رسیده ام را چید


*********

به خطایی کوچک
ما را از بهشت راندند
حال با این گناهان بزرگ چه کنیم


*********

در حسرت داشتن یک سیب
زمین گیر شدم

////////////////

نگاه‌ نرگس‌ مستت‌ به‌ جان‌ و دل‌ چه‌ نشست

‌بلاي‌ جان‌ شد و دل‌ را ز بيخ‌ و بن‌ بشكست‌

كتاب‌ سرخ‌ غزل‌، شور و شوق‌ خاطره‌ها

به‌ ياد آمد و وه‌، فكر غم‌ ز دل‌ بگسست‌

به‌ كوچه‌هاي‌ دلم‌ چون‌ گذر بكردم‌ و باز

حضورنغمه‌ي‌خوش‌بود ونغمه‌هاي‌چومست‌

به‌ دل‌ چو خاطره‌ بر پرنيان‌ عشق‌ و خيال

‌لطيف‌ شبنم‌ گل‌ ها به‌ گونه‌ها بنشست‌

شكست‌ حلقه‌ي‌ غم‌، ياد آن‌ وفاي‌ تو نيز

به‌ عشق‌ وقامت‌ جانم‌ چه‌ شوق‌ وشورببست‌

مراست‌ حلقه‌ي‌ مِهرت‌ به‌ دست‌، اي‌ گُل‌ِ عشق‌

چنين‌ چو حلقه‌ي‌ عشقی ‌كَسي ‌نبست ‌به ‌دست‌

به‌ ياد بستر شادي‌ و ياد مستي ‌و شور

چه‌ روزگار قشنگي‌، هميشه‌ پُر طرب‌ است‌

برو به‌ درگه‌ دنياي‌ عشق‌ و دلبَرِ راز

كه‌ راه‌ ، راه‌ محمّد و آل‌، بوده‌ و هست‌

سرود عشق‌ بخوان‌ «فاتحا» به‌ وقت‌ نماز

كه‌ عشق‌ ، عشق‌ الهي‌ بُوَد ز روز الست‌

یک خاطره نوشت به دیوار عاشقی

آنگاه شد اسیرو گرفتار عاشقی

او هم به درد دیدن چشمان یک غزل

شد همنوا و همدم سی تار عاشقی

مجنون نبود دل به آشنا سپرد

شد غرق در کشاکش افکار عاشقی

دفن میشود

نگاه مظلومانه یک مورچه

زیرچشمان خواب آلوده

پاهایمان

گفتی تو که می روی و بر می گردی

دارم به لبم  به یادت آه سردی

بگذشت به هوای دیدنت عمرو شبی

باز ای و ببین چه بر سرم آوردی

از شب و مستی و سیگار بترس

از دل پوسیده و تب دار بترس

بارها زخم به خود خواهم زد

از تن زخمی و بیمار بترس

روز هم باز چه زود امدو رفت

از سکوت و شب و دیوار بترس

این منم خواب حرامم گشته

از من شب زده و تار بترس

زندگی هر چه بنا بود نشانم داده

از رگ پاره و نقاشی دیوار بترس